To 1602  ο στρατηγός Taipiera θέλησε να ενώσει με αγωγούς την κρήνη Bembo, με κρήνη στην πλατεία της Λότζιας και κρήνη στο λιμάνι, ώστε η κρήνη Bembo να τροφοδοτεί τις άλλες δύο κρήνες. Το σχέδιο του άρχισε να πραγματοποιείται το 1603, όταν ο δούκας Giovanni Sagredo, ο οποίος φρόντισε για την κατασκευή της κρήνης της λότζιας (Sagredo),  και ολοκληρώθηκε από τον διάδοχο του Giovanni Battista Michael, ο οποίος φρόντισε για την επέκταση του δικτύου μέχρι το λιμάνι. Όπως σημειώνει στη Έκθεση του, το 1610, ο δούκας Dolfin Venier, το υδραγωγείο της λότζιας επεκτάθηκε ως το λιμάνι, αλλά η κρήνη του λιμανιού είχε  ελάχιστο νερό κατα τη διάρκεια της ημέρας, καθώς ο κόσμος υδρευόταν από τις κρήνες του San Salvatore (Bembo) και της Λότζιας.

Στέργιος Σπανάκης, Η ύδρευση του Ηρακλείου 828-1939, Ηράκλειο 1981, σελ. 54-55.